Dün akşam  Ege ile birlikte yemek yiyor ve çene çalıyorduk. Sarfettiğim her cümlenin altında notlar, sınavlarla ilgili saklı anafikirler olduğunu kabul ediyorum 🙂 Bunu anlamış olacak ki;

– “Anne olarak sen kendine kaç puan verirdin?” diye sordu. Ege zaten bu tür sorulara bayılır. (Sen olsaydın ne yapardın, ne olmak isterdin, vs vs)

Upps. Zor soru. Biraz düşündüm.

– “Herhalde 8…” dedim. (6,5’tan yuvarlayarak 8 dediğimi itiraf ediyorum 🙂 )

Gözlerini kocaman açıp bana baktı.

– “8’mi??? Senden daha iyi kim var ki?”

Ha ? Çatalın diğer ucunu kulağıma sokup iyi duyup duymadığımı kontrol etmek istedim.  Bu cümlenin altında sanırım gizli bir iltifat vardı, ama sonuç olarak ikimizde şaşkındık o anda. Ege neden kendime 10 vermediğim için çatlamak üzereydi, ben de o 8’i düşük bulduğu için şaşırmıştım.

Onun iltifatını anladığımı belli etmemek için, kendime bir tabak daha salata koydum, ve sesimin tonunu normal tutmaya çalışarak,

– “Bilmem, ama kesinlikle 9’luk ya da 10’luk anneler vardır.” dedim.

– “Nerelerden not kırdın ki kendinde, hadi söylesene…”

Daha yeni “Özgür Alan sağlayan Ebeveynlik” makalesini okuduğum için cevaplarım önceden hazırdı…Kendine güveninin gelişmesi adına daha çok özgürlük vermek, korku ve kızgınlık gibi güçlü duyguları nasıl kontrol edebileceğini daha fazla öğretmek, gibi…

Ege pek etkilenmişe benzemedi.

“Yani belki sen Ankara’ya gideceğin zaman o kadar fazla düşünmemeliydim, seni daha küçükken daha fazla bahçeye tek başına göndermeliydim…” diye ekledim.

“Bana bunların pek bir faydası olacağını sanmıyorum…” deyince sandalyeden kendimi atmamak için zor tutundum. Ben cümlemin sonunda, ‘Hah işte, aynen, bence de…” ve türevleri bekliyordum çünkü.

Sonra düşündüm. Kim GERÇEKTEN doğrusunu bildiğini iddia edebilir ki? Yenidoğanınızı eve getirdiğinizde kitapçık ile gelmiyorlar. Siz, sizin için ne doğruysa onu yapıp en iyisini umut ediyorsunuz…Hele günümüzde, “Sen hangi tip ebeveynsin?” tartışması sürüp gidiyor. Alfa, Helikopter, Özgür Alancı Ebeveynlik, falan filan…Bence en iyi ebeveynlik tarzı  İÇGÜDÜSEL olanı. Sonuçta kimsenin amacının ‘Mükemmel Anne’ olmak olduğunu sanmıyorum. Hatta “Ben süper bir anneyim!” diyen bir anneyi de hayatımda duymadım.

İnsanın 10 tane çocuğu da olsa, 10 seferde de bazı şeyleri farklı yapmış olmak ister bana kalırsa. Bir kez bunu kabul ettikten sonra, “Alfa mıyım, Helikopter mi?” gibi içi boş tartışmalara kendini kaptıracağını hiç sanmıyorum.

Kategoriler:Çocuklar

Etiketler:Alfa Ebeveynlik, anne-çocuk ilişkisi, annelik, annenin yaptğı yanlışlar, çocuk gelişimi, çocuk psikolojisi, çocuklu hayat, başka annelik, Helikopter anne-baba, mükemmel anne