Bir yerde, kapalı kapılar arkasında, bir gün o film koptu ve düğmeye basıldı: “Bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacak…” dendi. Ve olmadı.

Teröre yabancı değildik, elbet. Üzüle üzüle büyüdük. Çocukken, “Anne-babama bir şey olsa ben ne yaparım?” diye korktuk. Gençken, buna arkadaşlarımız, sevgililerimiz eklendi. Askerliği “Doğu’ya çıkmış…” cümlesi ve ona eşlik eden titreyen çeneler, metin durmaya çalışan, sakalı yeni bitmiş yüzler, teyzelerimizdeki dolu dolu olmuş gözlerle tanıştık.

Büyüdük; ebeveyn olunca anladık işin gerçeğini…Evlat diye tahta bir kutuya sarılan, feryat eden anneler, artık üzücü değil sadece. Tabutlar değişiyor, kimi duvaklı, kimi formalı…Anneler hiç değişmiyor. Her biri, ciğerimizden, kalbimizden bir parçayı koparıp götürüyorlar.

Aklı selim bir avuç kalmış gazeteci, manasını anlamasa da cümleyi sarfetmekten kendini alakoyamayan siyasetçiler, “Birlik olun” diyorlar- ama biliyor musunuz, ben neyle birlik olacağımı bilmiyorum artık. Çocuğumu sinemaya götürmekten korktuğum, kendim alışveriş merkezine gitmekten son anda caydığım bir dünyada yaşamamın bence sorumluları var; ve ben…birlik olmak istemiyorum onlarla. Onlarla konuşmak, onlara bağırmak; kendilerine gelmeleri için omuzlarından sarsmak istiyorum sadece:

“ GÖRMÜYOR MUSUNUZ?”

Hayatta en çok beni ne çileden çıkarır biliyor musunuz? Kendi çocuğumda bile katlanamadığım bir şey. Hatalısın…Sonuna kadar hatalısın, ve bu hatayı defalarca yaptığın halde, geri dönülemez sonuçları olduğu halde, havalara bakıyorsun. La Fontaine’den masallar anlatıyorsun. Suçu başkalarına atıyorsun…Bir kez bile özür dilemiyorsun, bir kez sorumluluğu üzerine almıyorsun. Yaşanılan acıyı kızgınlığa dönüştüren, bizi birlik edemeyen şey işte bu.

Çünkü, alınan önlemler göstermelik ve açıkça bir işe yaramıyor. İşini yapamayanlar yerli yerinde…”Asacağız, keseceğiz, endişelenmeyin” lafları insanları daha da çok korkutuyor. Belli çünkü. Aynı şeyi yapıp farklı sonuç beklemek kimlere özgü, biliyoruz.

Varsın ülkemde tek bir ağaç kalmasın, her yer AVM, gökdelen olsun…Varsın 10. Köprüde börekler dağıtılsın. Varsın 9 şeritli yollar açılsın. Varsın çöp arabası sokakları yalayıp yutsun.

O yollardan geçemeyecek gençlerimiz, AVM’lerde dolaşamayacak çocuklarımız, duble yollardan patladığı için geçemeyecek otobüsler olduktan sonra…İcraatınız neye yarar?

Doğası, çocuğu, geleceği olmayan bir ülkeye getirip bıraktınız bizi. Ellerimizde plaka numaraları, henüz patlamadığı için tutuklanamayan canlı bombaların resimleriyle kalakaldık.

Oylar için söz verdiğiniz huzur, bertaraf edeceğiniz kaos buysa, yere batsın hepsi.

Kategoriler:Genel

Etiketler:ankara, lanetliyoruz, terör