Önceki yazıları takip edenler biliyor -Bilmeyenler için;  10 aylık ‘Sevgili’ bakıcımız biz onu tuvalette sanırken tası tarağı toplayıp veda bile etmeden gitti. Bu yüzden HALA çok kızgınım…

5 dakika süren bir panik duygusunun ardından kolları sıvadım. Zaten ne evi, ne köpeği, hele hele Duman’ı yalnız bırakmaya pek cesaret edemediğim için yaşantımda bir fark olmadı. Sadece biraz daha fazla yoruluyorum, ama sorun değil. Aynı zamanda, kim gerçekten yardım etmek istiyor, kim yardım edeceği yerde kaçacak delik arıyor, hepsini görmüş olduk, çok iyi oldu…

Neyse efendim, agresyonu bir kenara bırakırsak 🙂

Ben Duman’da bu kadar çok fark; hele hele pozitif fark göreceğimi hiç beklemiyordum…Kaldı ki; bu kızı çok seviyordu, çok alışıktı Duman…Üstelik, ben de hiç bir zaman Duman’ı evde onunla bırakıp kendimi dışarılara atmamıştım. Fakat şimdi çok huzurlu…Gündüzleri ağlamıyor…Sanırım yemek yaparken, diğer işlere zaman ayırabiliyorken, Duman’la biraz köşe kapmaca oynuyorduk…Şimdi herşeyi sürekli birlikte yaptığımız için bunun stresi bitmiş oldu. Dolayısıyla daha fazla gülen, evet bana biraz daha yapışık, ama tutturmayan bir çocuk oluverdi.

Bir diğeriyse, kusma meselesi…Kız her yemek yedirdiğinde en az 2 kere kusuyordu Duman, son zamanlarda…Artık her yemek saatinde yemeği kendim yedirmek için kasenin başında nöbet tutmaya başlamıştım…”Ben yedireceğim” deyip arkamı döndüğümde bir bakıyordum çoktan başlamışlar !!! Şimdi bu hikaye sona erdi…Kusmak, yemek sürecinin bir parçası değil artık.

Siz de öyle misiniz, bilmiyorum. Ama ben yalnız kaldığımda önceden gördüğüm sorunlara daha iyi el atabiliyorum. Gece uyanmalarını yönetmek, yemek – kusma sorununu ortadan kaldırmak, banyo zamanı başlayan ağlamaların önüne geçmek…2 hafta içinde ‘Duman’ın huyu’ dediğimiz zorlukların aslında huy olmadığını anladım.

Kız gitmeden yaklaşık 2 ay önce, arkadaşlarıma şöyle dediğimi hatırlıyorum: “Evet, yardımcısız kalırsak sanırım çok yorulacağım…Ama arkamı döndüğümde Duman sussun diye eline ne tutuşturduğunu, neyi kemirdiğini, alışkanlıklarını ve Duman’ın maruz kaldığı bütün davranışları düşündüğüm zaman da çok rahatsız oluyorum…O yüzden giderse, bir yanım feci şekilde memnun olacak…”

Nitekim öyle de oldu…

Demek istediğim, eğer aynı şeyleri yaşayanlar ve yaşamak üzere olduğunu hissedenler varsa; panik olmayın…Muhtaç değilsiniz…Altından kalkabilirsiniz…Kendi evinizde, kendi ailenizden başka hiçkimse olmazsa olmaz değil…

Sonuçta bu bebeler hep annelerini istiyor…Yapacak birşey yok 🙂

Kategoriler:Genel

Etiketler:bakıcı, bakıcı arıyorum, bakıcı kaçtı, yabancı bakıcı