Özellikle Türkiye’de. Başka hangi ülkede erkek çocukları malı mülkü sergilettirip alkışlanıyor, bilmiyorum. Hangi ülkede kız – erkek  çocuk ayırımı bu kadar keskinleşmeye başladı, bilmiyorum. Lütfen ülke adları paylaşıp “Şurda da var, burda da var…” demeyin – ben insan hayatının değerli olduğu, medeni ülkelerden; yaşamak istediğimiz kalitede ülkelerden bahsediyorum.

Ben size diyim; erkek çocuk yetiştirmek iki ucu kirli bir değnek. “Oğlum, aslanım…yapar, elinin kiridir…” diyerekten çocuğu kendisinin allahın bir hediyesi olduğuna inandırırsanız, gelecekte türlü türlü şey yaşatırsınız. Fazla sert çıkar, kendisini baskı altına hissettirirseniz, büyüdüğünde ya kadınlardan korkar, ya boyunduruk altına gireceği bir eş seçer kendine; ya da gider intikam peşine düşer.

Her şeyden önce insanlığa hayırlı evlat yetiştirmekle yükümlüyüz. Kız için de, erkek için de bu böyle. Eğer erkek egemen bir toplumda yaşıyorsak; ve daha da tehlikelisi bunu bazı kadınların da desteklediği bir millete erkek evlat büyütüyorsak; o zaman iş  bize düşüyor. Özellikle de annelere. Sevgiyi öğretmekten başlıyor bütün dersler. İnsana sevgi, hayata sevgi, yaşayan her şeye sevgi. Sanata sevgi, güzelliğe sevgi. Haklara sevgi, özgürlüğe sevgi. Oğlunuz, “Kadın hayır diyorsa da, aslında evet demek istiyordur…” duvar yazılarını paylaşan bir adam olmasın büyüyünce. İstemeyi bilsin ama istediği olmadığında bunu zorla yapmayı aklına bile getiremesin. İçgüdülerini hayvanlarla paylaştığını, onu insan yapan özelliklerin bunları nasıl yönettiğiyle doğru orantılı olduğunu öğrensin. “Erkekler ağlamaz…Kız mısın sen?” demeyin oğlunuza. Bırakın, ağlasın. Duygularını sağlıklı bir şekilde, ayıplanmadan, yargılanmadan yaşayabileceğini öğrensin. Hem ne demek “Kız gibi” ?, kötü mü ‘Kız’ olmak, bu kadar mı aşağı görüyoruz kendimizi?

Hem kız çocuğunuz hem erkek çocuğunuz varsa ne kadar farklı yetiştirdiğinize dikkat edin, gözlemleyin kendinizi. Erkeklere neden herşey mübah da, kızlar çay demlemekten bir hal oluyorlar? Erkek çocukların eve kaçta gelip gittiği belli değilken, kız olan yarım saat geçince, “Nerdeydin sen?” deniyor; bir de abisi gece yarısı eve geldiğinde kıza dalıyor; “Kötü yola mı düştün sen?” diye ? Kızların namusu neden her ağıza sakız da, erkekler namussuz olunca gık çıkmıyor? Aynı şey değil mi, bu namus?

En yetişmiş, en uygar adamı alın, oturtun karşınıza. Çocuğu olsun veya olmasın…”Kızın olsa…” diye cümleler kurmaya başladığınızda tek gözü seğirmeye başlıyor. Erkek çocuk deyin, kafadan rahatlar…Neden, neden, neden? Madem kızlar milletçe en sakındığımız, en korumaya meyilli olduğumuz varlıklar, niye katlediliyorlar, niye namuslu namuslu öldürülüyorlar o zaman?

Ana kuzusu olmasıyla övündüğünüz erkek çocuklarınızın “iyi insan” olduklarının da garantisi yok – baksanıza, dün “Annem annemmmmm!!” diye TV’de ağlayan sevimli yaratıkların attıkları tweetlere…Oğlum bana çok düşkün olacak, elimi sıcak sudan soğuk suya sokmayacak ama yemediği halt kalmayacak, savunmadığı kötülüğü bırakmayacak…? İyi mi evlat yetiştirmiş oluyorum ben şimdi? İyi evlat, dışarıda kıyamet koparken anasını evden çıkarmayıp ekmek almaya koşar. O’nu da hiç kimseler unutmaz.

Başkası diye biri yoktur, bunu öğrenmemiz lazım. Erkek çocukları dışarı gittiğinde ebeveynlerin işi o yüzden kolay değil mi? “Başkası düşünsün…” demiyor muyuz? Siz düşüneceksiniz. Biz düşüneceğiz. Ne zaman ki ‘başkaları’nı kendisininkiymiş gibi düşünen bir oğlumuz olacak; işte o zaman göğsümüzü gereceğiz, görevimiz tamamlanmış olacak.

Korkutucu olan; katliamlar maalesef her ülkede yaşanıyor evet. Ama kurbanın suçlu, katledenin gazetelerde açık açık savunulabildiği bir ülkede yaşıyoruz artık. Kız-erkek farketmez; burada çocuk büyüten herkese, hepimize allah yardım etsin.

Çok sevdiğim bir sanatçıdan bir alıntı yaparak bitireceğim…”Bazılarının yokluğu milyonları yasa boğar, bazılarının ise varlığı…”

“İnsan”lıktan nasibini almış bunu okuyan herkese, Başımız Sağolsun diyorum…

#Özgecaniçin

Kategoriler:Genel

Etiketler:annelik, erkek çocuk yetiştirmek