Bunlar geride kaldi sanıyordum…Ama döndüler. Hem de hep beraber, elele, eskisi gibi güçlü. Ne mi onlar?

Öngörülemeyen sesler.

Küçüğü yatağa koy. İtirazlar, ağlamalar, inlemeler…Kucağına al, sırtına patpatla… ‘Şşştttt’ sesi çıkarmaktan ciğerin sönsün. Tam uyumadan yatağa koy. Gözler küçülsün, kaysın, uykuya geçsin. Simdi yataktan geri adım atma anım… Sessizceee…Ama o da ne??? Çıplak ayagim parkeyle aşk yasiyor. Resmen bütünleşmisler… Ayağını kaldırmayi dene: Muuuucckkkkkk!!!! Yatakta bir kıpırdanma… ‘Amanin’ de, ayağını geri yapıştır. Ama biliyorsun, eninde sonunda ayağını çekmek zorundasin. Ya allahhh!!! Mucckkkkk!!!! Yataktan homurtular… Öbür ayakta parkeyle vantuz…

Tam 3 denemede yataktan kapıya gidiş..Sıra kapi koluna geldi. O da başka yazıya…:)

Not: Su an kapi kolunu bosverip Duman’ın odasinda hapisim… Çünkü uykusunun arasında hala söyleniyor…

Herşeye sıfırdan başlamak işte böyle birşey 🙂

Kategoriler:Bebeklerde uyku

Etiketler:bebek, uyku, uyku problemi, uykusuz anne, uykusuz bebek